سنتور ساز زهی کوبه ای موسیقی ایرانی است. فرهنگ دهخدا سنتور را این‌گونه معنی کرده است «از سازهای ایرانی به شکل ذوزنقه که دارای سیم‌های بسیاری است و با دو زخمه چوبی نواخته می‌شود. رایج‌ترین نوع سنتور (۹ خرکی) دارای ۷۲ سیم است که به دسته‌های ۴ تایی و به ۱۸ دسته تقسیم می‌شود.
سنتور بر پایه بررسی‌ها و پژوهش‌ها، یکی از قدیمی ترین سازهای گستره ایران به‌ شمار می‌رود، قدیمی ترین نشانه‌ای که از این ساز پیدا شده، از سنگ ‌تراشی‌های آشور و بابلیان در۵۵۹پیش از میلاد است. در این سنگ‌تراشی‌ها، رژه تشریفاتی که به بزرگداشت آشور بانیپال بر پا شده، ‌سازی که شباهت زیادی به سنتور دست ‌ورزی دارد، در میان آنها دیده می‌شود.